مدح امام هادی علیه‌السلام
گفت:« سُرِّ مَن رَای» ترجمان «سامرا»ست من ولی دلم گرفت... این حرم چه آشناست چون نجف شکوهمند؛ چون مدینه، راز دار داستـان آن ولـی داستـان کـربـلاست ... مـاهِ تـا ابــد تــمـام! الـســلام یــا امــام! ذکر ما علی الدّوام، گریه‌های بی‌صداست آنچه بر زبان ماست، نام مهربان توست آنچه بر زبان توست، اسم اعظم خداست از زمـان کـودکی، در پـی‌ات دویـده‌ایم از همه شنـیـده‌ایم، گـرد راه تو شفـاست باغ هایی از بهشت، گوشۀ عبای توست این عبای مصطفی، این عبای مرتضی ست مجلس شراب را چشم تو به هم زده ست چـشم تو هـنوز هم، مـستیِ مـدام مـاست مـا شهـید می‌شـویم، روسـفـید می‌شـویم روزگار، بی‌وفا... عاشق تو با وفاست ای هـدایت نـجـیـب! آسـمـانـی غـریب! مضطریم و منتظر، یادگار تو کجاست؟ |